COMMENTAAR EXTRACTO MMXIII DOOR GEORGINA ZINNO

Deze commentaar is gemaakt door Georgina Zinno en werd gelezen tijdens de presentatie van 
het boek op 22 september 20012 in het Astaroth Theater, in Amsterdam.
(tekst vertaald door Irene Dammers).

Círculo Dilecto bestaat 10 jaar en viert dit met de publicatie van deze Extracto MMXIII.

Als lid van de staf en schrijfster is het voor mij een eer om u dit zeldzame sieraad te mogen presenteren in de vorm van een anthologie van vertellers, die in de loop van de afgelopen  10 jaar van Círculo Dilecto hun virtuele thuis hebben gemaakt.

Ik sluit mij aan bij de woorden van Pablo Garrido Bravo, ¨(...) het gaat over een reis van letters, een anthologie, een selectie van bijdragen die in de blog van Círculo Dilecto zijn verschenen.¨

Toen ik Rómulo voor het eerst ontmoette dacht ik wat heb ik een geluk, dat ik zo´n persoon heb leren kennen met bekendheid in de wereld van de letteren en communicatie, met dezelfde interesses en veel levenservaring. Kunnen rekenen op een virtuele Maecenas, iemand die het woord van de ander weet te waarderen. Want de woorden zijn reizigers, en de schrijvers, die de woorden schrijven, brengen over vanuit wat we zijn, van waar wij vandaan komen en waar wij naar toe willen. Dank je, Rómulo dat je dit mogelijk maakt.

Het collectieve geheugen is een concreet ideaal, een droom die we wensen, wat is beter dan deel te zijn van een ideologie?, Wat is beter dan zich vrij te voelen en woordvoerder zijn van een generatie die zijn wortels overstijgt?

Zo voel ik mij sinds ik bij Círculo Dilecto hoor.

Ik ben trots dat ik dit Extracto aan u kan presenteren dat, als een hoorn van overvloed, ons een heen en terug reis biedt. Deze ruwe diamant van de literaire letteren van de hand van een collectief van Spaanssprekende auteurs die met de ironie van de tijd en de extrapolatie van de natuurlijke habitat, een droom, een wereld waar de woorden hun bedding vinden, weten te weven.   

Samen reizend als lezers en auteurs kunnen wij het spoor van namen die deelnemen aan dit werk niet ontkennen. Rómulo, artistiek directeur leidt onze passen naar de eeuwigheid. Want schrijven heeft dat, die smaak om de gedachte onuitwisbaar te laten, gegrift in de ziel. Toegang hebben tot de wereld en het zijn vorm geven.

Extracto is daarom ook een gelegenheid, een deur die zich opent naar het oneindige.

Een extract is een deeltje in het heelal. In dit geval een creatieve vonk die naar de Hollandse hemel overslaat, waar de basis is van Círculo Dilecto, waar het voet aan wal zet in Amsterdam, hoofdstad van de internationale handel vanaf de XVII eeuw. Amsterdam als wereldstad staat ons toe om in onze eigen ziel te duiken. Voor ons die ver van huis wonen, of die dit als ons nieuwe thuis voelen, hoe kiezen we ons eerbetoon aan ons verblijf  in een land ver van onze wortels.

Extracto heeft poëzie, gaat over de problemen van de liefde, de dood, de gedeelde geschiedenis, de oorlogen, de herinneringen aan wat al geweest is en de personen die er niet meer zijn. Er zijn lessen, misstappen, wanen, wensen, stiltes, desillusies en dood.

Er is korte proza, nuances van het onwaarneembare voor de ogen, weerzien, tragedies, pijnen, flashbacks. Het markeert het parallellisme van het zijn van de een met de ander, met de wereld; de culturele verschillen, de verlatenheid van wie men eens was. Zichzelf opnieuw uitvinden op een afstand.

Er is een zoeken naar de eigen identiteit. Zoektocht in alle aspecten: cultureel, spiritueel en intellectueel.

Als Spaanssprekenden zijn wij geen collectief, ook al zouden wij dat moeten zijn. Want integreren in een nieuwe cultuur, taal en idiosyncrasie vereist het offeren van veel van jezelf. En alleen tegen de wereld kan niet.

We zouden onze inspanningen moeten bundelen, te beginnen met elkaar in de ander te herkennen. De ander, zoals ik, is ook op zoek naar hetzelfde.

Er zijn verhalen over Nederland die ons een panorama bieden hoe men de realiteit vanuit andere perspectieven beleeft; met de zwervende ogen van diegenen die leven van de voordelen van het Nederlands sociale netwerk en die het kapitalisme bekritiseren. De weemoed van wat je kent en niet meer hebt, de feesten, de rituelen, de interculturele relaties, het gebruik van de Engelse taal, de ellende. Reflecties over de culturele crisis in Nederland, Amsterdam bezoekend met de mytische figuur van pater Theo Beusink en met het kennen van figuren als Herman Brood.

Uiteindelijk komen we aan in een goede haven, ons geliefd Latijns-Amerika biedt ons verhalen over wortels en herinneringen, reflecties over het leven en de eenzaamheid van het geleefde moment; de Boliviaanse realiteit in vignetten, interviews van personen die ons vertellen over hun kunst en de realiteit van de kunst in beweging. Op dit terrein, ja, van de media kunst is de hoop gevestigd.

Omdat latijnsamerikaans inwoner zijn van Nederland spreekt over hoop. Spreekt over opnieuw beginnen, integreren in deze wereld die ons eigen wordt. En, tegelijkertijd, waar wij sporen laten van onze stappen, deze reizende woorden die als pioniers in deze Extracto MMXIII wonen.

Ik nodig u uit om te lezen, ¨(...) een pil iedere avond voor het slapen gaan, om te dromen, om niet gek te worden.¨ (Rómulo Meléndez dixit). HEBBAN OLLA VOGALA. CíRCULO D.M.